Samen zingen

Tijdens de uitvaart

Zelf heb ik natuurlijk ook een zekere géne om mijn zingende stem te laten horen in het openbaar. En toch wil ik een lans breken voor het samen zingen. Want ondanks dat het wat eng is, is het ook een geweldige ervaring om met elkaar – en zeker met min of meer vreemden – te zingen.

Tijdens kerkelijke uitvaarten is het volkomen normaal om met elkaar te zingen, maar zodra de uitvaart op een andere plek gehouden wordt verdwijnt die vanzelfsprekendheid en wordt er muziek gedraaid van een cd.

Iedereen heeft wel de ervaring van de schoonheid van live-muziek bij een uitvaart, ook als de uitvoering van het jongste nichtje niet helemaal loepzuiver is. Het is menselijk, je bent direct betrokken.

Iedereen kent ook de verbindende kracht van een uitvaart – in mijn beleving de verbindende kracht van de dood, maar dat is een ander thema. Je bent bij elkaar met hetzelfde doel: afscheid nemen van iemand die je dierbaar was. Je bent allemaal open en kwetsbaar.

Ik zou het prachtig vinden als die twee aspecten ook in een niet kerkelijke uitvaart bij elkaar komen. Samen zingen, samen muziek maken, iets maken wat alleen maar kan doordat je met elkaar op dat moment op die plek bent. Bovendien raak je in mijn ervaring door samen te zingen een diepere, haast spirituele, onbenoembare laag. En dat vind ik prachtig.

Het vraagt wat extra organisatie. Er moet een vorm van begeleiding zijn, kent iedereen de tekst, wie zet er in? In een niet-kerkelijke setting moet je daar goed over nadenken, maar ach, dat zijn uiteindelijk details en die zijn altijd oplosbaar.

Dus: als je het niet zeggen kan, zing het dan.