24 apr Tot bij de oven


Tot bij de oven
Ik vond crematies maar niks. Je bent bij elkaar in een aula en aan het einde loop je langs de kist. De kist blijft alleen achter. Dat voelt onaf. Ik hield van het zakken van een kist in een graf.
Het cremeren
Sinds ik uitvaartverzorger ben, weet ik dat je – met maximaal tien personen – mee kunt gaan naar de ovenruimte. Je kunt dan aanwezig bij de invoer in de oven, maar uiteraard ook de overledene tot daar brengen en dan weggaan. Veel mensen vinden dat een eng idee.
Voor een uitvaart bezoek ik met de nabestaanden het crematorium. Dan is het minder vreemd als je daar straks zit, op de eerste rij. Ik laat dan altijd de ovenruimte zien, zodat je weet waar de overledene na de bijeenkomst naar toe gaat. Dat is al lang geen technische ruimte meer, maar een mooi ingerichte kamer met gedempt licht en warme kleuren.
Steeds vaker gaan families mee naar de ovenruimte. Ik vind dat dapper en ontroerend. Als ze dat niet willen is dat natuurlijk ook goed. Ik ga sowieso mee tot bij de oven. De overledene is nooit alleen.
Ik zie dat het mensen goed doet wanneer ze meegaan tot bij de oven. En eigenlijk is het niet echt eng. Het is meer het idee.
Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.